Standardy

STANDARDY OCHRONY MAŁOLETNICH OBOWIĄZUJĄCE W:

 

NIEPUBLICZNEJ PORADNI PSYCHOLOGICZNO-PEDAGOGICZNEJ CRESCO
ORAZ
CENTRUM ROZWOJU DZIECKA I RODZINY CRESCO

 

wersja zupełna
PREAMBUŁA

 

Standardy ochrony małoletnich uznajemy za konieczny element funkcjonowania Placówek, w których przebywają dzieci. Zwiększona świadomość zagrożeń, na jakie narażone są dzieci pozwala efektywniej im zapobiegać i w konsekwencji skuteczniej tworzyć środowisko wolne od czynników, które mogą doprowadzić do krzywdzenia dzieci lub naruszania ich praw. Standardy dają pracownikom jasność w zakresie zachowań niedozwolonych względem dzieci, ale też w sposób przejrzysty informują o oczekiwanej reakcji w przypadku obaw o bezpieczeństwo dzieci. Wdrożenie Standardów daje równie jednoznaczny komunikat, że Placówka angażują się w ochronę dzieci przed krzywdzeniem.

 

W pracy z dziećmi pracownicy kierują się interesem dziecka i działają dla jego dobra. Pracownicy są świadomi i czujni na krzywdę dziecka, dbają o podtrzymywanie relacji z dzieckiem opartej na otwartości i szacunku oraz dbają o przestrzeń do wzajemnej komunikacji o emocjach, problemach i potrzebach.

 

„Dzieci są dla nas jednocześnie niezwykle fascynujące i ważne – mamy więc dwa wystarczająco dobre powody, by chcieć dowiedzieć się o nich jak najwięcej.”

H.R. Schaffer

 

 

WSTĘP

 

1. Standardy Ochrony Małoletnich zostały opracowane na podstawie przepisów prawa:
1) Konwencja o Prawach Dziecka, przyjęta przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych z dnia 20 listopada 1989r. (Dz. U. 1991 Nr 120 poz. 526 z późn. zm.);
2) ustawa z dnia 13 maja 2016 r. o przeciwdziałaniu zagrożeniom przestępczością na tle seksualnym i ochronie małoletnich (t.j. Dz. U. 2023 poz. 1304, 1606);
3) ustawa z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu przemocy domowej
(t.j. Dz. U. 2021 poz. 1249 z późn. zm.);
4) ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (t.j. Dz. U. 2022 poz. 1138 z późn. zm.);
5) ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks postępowania karnego (t.j. Dz. U. 2022 poz. 1375 z późn. zm.);
6) ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t.j. Dz. U. 2020 poz. 1359 z późn. zm.);
7) ustawa z dnia 28 lipca 2023 r. o zmianie ustawy – Kodeks rodzinny i opiekuńczy oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2023 poz. 1606);
8) ustawa z dnia 9 marca 2023 r. o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2023 poz. 535);
9) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia
27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku
z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (RODO).
2. Przez użyte w „Standardach ochrony małoletnich” określenia należy rozumieć:
1) CRESCO – Centrum Rozwoju Dziecka i Rodziny CRESCO Anna Szczypczyk;
2) Placówki – placówki prowadzone przez CRESCO, w tym: Centrum Rozwoju Dziecka i Rodziny CRESCO oraz Niepubliczna Specjalistyczna Poradnia Psychologiczno-Pedagogiczna CRESCO;
3) Właściciel – Anna Szczypczyk właściciel Centrum Rozwoju Dziecka i Rodziny CRESCO i Dyrektor Niepublicznej Specjalistycznej Poradni Psychologiczno-Pedagogiczna CRESCO;
4) pracownik – pracownik zatrudniony w CRESCO (w Poradni lub w Centrum)
5) małoletni, dziecko – dziecko, które jako pacjent jest diagnozowane w Placówkach lub korzysta ze wsparcia specjalistów czy terapii w Placówkach;
6) rodzice – rodzice, w tym opiekunowie prawni dziecka;
7) krzywdzenie – każde zamierzone i niezamierzone działanie lub zaniechanie działania jednostki, instytucji lub społeczeństwa jako całości i każdy rezultat takiego działania lub bezczynności, które naruszają równe prawa i swobody dzieci i/lub zakłócają ich optymalny rozwój;
8) Zespół – Zespół Reagowania w Kryzysie powoływany przez Właściciela
w sytuacji podejrzenia krzywdzenia lub uzyskania informacji o krzywdzeniu dziecka;
9) Standardy – niniejszy dokument „Standardy Ochrony Małoletnich” wprowadzone przez Centrum Rozwoju Dziecka i Rodziny CRESCO Anna Szczypczyk.
3. Celem Standardów jest:
1) określenie jasnych zasad dla zapewnienia bezpieczeństwa małoletnich;
2) uwrażliwienie pracowników na działania mające zapewniać ochronę przed krzywdzeniem dzieci;
3) wprowadzenie procedur, które pozwalają odpowiednio wcześnie zareagować w przypadku obaw o dobro dziecka lub zapobiegać krzywdzeniu dzieci, zanim dojdzie do eskalacji przemocy wobec nich – niezależnie od źródła i typu tej przemocy;
4) zapewnienie dzieciom sprzyjających warunków do zabawy, rozwoju
i diagnozy – w atmosferze życzliwości, szacunku, akceptacji i bezpieczeństwa;
5) rozwijanie w Placówkach kultury pracy opartej na prawach dziecka i ciągłym uczeniu się.
4. W sprawach nieuregulowanych w Standardach zastosowanie znajdują odpowiednie przepisy prawa powszechnie obowiązującego.

 

STANDARD I: POLITYKA

WAŻNE

 

1. Dziecko ma prawo prosić o pomoc pracownika Placówki.
2. Pracownik zobowiązany jest do udzielenia pomocy pokrzywdzonemu dziecku.
3. Pracownicy towarzyszą dzieciom w sytuacjach trudnych, wspierają
w poszukiwaniu rozwiązań.
4. Pracownicy tworzą w Placówkach kulturę otwartości i wzajemnej odpowiedzialności sprzyjającej zgłaszaniu i omawianiu wszelkich zagadnień
i problemów dotyczących ochrony dzieci.
5. Pracownicy stale monitorują sytuację i dobrostan dziecka.

 

ZAKRES KOMPETENCJI

 

Zakres kompetencji osoby odpowiedzialnej za przygotowanie personelu CRESCO do stosowania standardów
1. Za przygotowanie pracowników do stosowania Standardów odpowiada Właściciel, jako osoba kierująca Placówkami.
2. Właściciel może upoważnić wyznaczoną przez siebie osobę do przygotowania personelu CRESCO do stosowania Standardów. Wzór upoważnienia stanowi załącznik nr 1 do Standardów.
3. Osoba upoważniona przez Właściciela, o której mowa wyżej, musi legitymować się doświadczeniem w pracy z osobami małoletnimi, uzyskanym w jednostkach oświaty, leczniczych lub pomocy społecznej. Dodatkowo musi posiadać niezbędną wiedzę pozwalającą na przeprowadzenie szkoleń pracowników w zakresie:
1) rozpoznawanie symptomów krzywdzenia małoletnich;
2) procedury interwencji w przypadku podejrzeń krzywdzenia małoletnich;
3) odpowiedzialności prawnej pracowników, zobowiązanych do podejmowania interwencji w przypadku podejrzenia lub stwierdzenia krzywdzenia małoletnich.
4. Właściciel:
1) udostępnia pracownikom treść Standardów do zapoznania;
2) zapewnia pracownikom stały dostęp do treści Standardów.
5. Właściciel lub osoba przez niego upoważniona, o której mowa w ust. 2:
1) wyjaśnia pracownikom zapisy Standardów;
2) organizuje szkolenia dla pracowników z zakresu stosowania Standardów.

Osoby odpowiedzialne za przyjmowanie zgłoszeń o zdarzeniach zagrażających małoletniemu i udzielenie mu wsparcia
1. W Placówkach zgłoszenia od pracowników o zdarzeniach zagrażających dziecku przyjmuje Właściciel.
2. Wsparcia pokrzywdzonemu dziecku w pierwszej kolejności udziela wyznaczony przez Właściciela psycholog.

 

ZASADY PRZYGOTOWANIA PERSONELU DO STOSOWANIA STANDARDÓW
ORAZ SPOSÓB DOKUMENTOWANIA TEJ CZYNNOŚCI

 

1. Rozpoczynając pracę w CRESCO każdy pracownik przechodzi szkolenie
w zakresie ochrony dzieci, które obejmuje w szczególności zapoznanie go
z obowiązującymi Standardami.
2. Pracownicy zapoznają się ze Standardami, a fakt ten potwierdzają własnoręcznym podpisem.
3. Wzór oświadczenia o zapoznaniu się pracownika ze Standardami stanowi załącznik nr 2 do Standardów.
4. Pracownicy mają łatwy dostęp do danych kontaktowych lokalnych placówek, które zajmują się ochroną dzieci oraz zapewniają pomoc w nagłych wypadkach (policja, sąd rodzinny, centrum interwencji kryzysowej, ośrodek pomocy społecznej, placówki ochrony zdrowia).
5. Dane kontaktowe, o których mowa wyżej zawarte są w załączniku nr 3
do Standardów.
6. Pracownicy odbywają cykliczne szkolenia podnoszące wiedzę dotyczącą rozpoznawania trudności dzieci, w tym dotyczących przemocy i zaniedbań.

 

UDOSTĘPNIANIE STANDARDÓW
I INFORMOWANIE O ICH WPROWADZENIU

 

Treść Standardów zostaje udostępniona rodzicom
na stronie internetowej CRESCO.

 

Informowanie rodziców
1. Po wejściu w życie Standardów rodzice otrzymują informacje od specjalistów
o możliwości zapoznania się z treścią Standardów znajdujących się na stronie www.cresco.edu.pl, w zakładce Standardy na dole strony– informacja ta zawarta zostaje w regulaminie usług świadczonych przez Centrum i Poradnię.
2. Dodatkowo na tablicach ogłoszeń dla rodziców przekazuje się informacje
o możliwości zapoznania się z treścią Standardów.
3. Obowiązkiem rodziców jest zaznajomienie się ze Standardami i wynikającymi
z nich zasadami ochrony małoletnich przed krzywdzeniem.
4. W ofercie CRESCO znajdują się usługi dla rodziców wspierające ich w zakresie wychowania dzieci bez przemocy.
5. W Placówkach znajdują się tablice dla rodziców, na których zamieszczane są przydatne informacje na temat:
1) wychowania dzieci z uwzględnieniem i potrzeb i możliwości rozwojowych, oparte na szacunku do dziecka;
2) możliwości podnoszenia umiejętności wychowawczych;

 

Informowanie dzieci
1. Specjaliści zobowiązani są do:
1) przedstawienia dzieciom Standardów w taki sposób, aby mogły je zrozumieć niezależnie od wieku i sprawności intelektualnej;
2) zapewnienia dzieci, że w przypadkach krzywdzenia otrzymają odpowiednią pomoc.
3) specjalista uwzględniając wiek, sprawności intelektualne, poziom rozumienia mowy i sytuacji społecznych oraz kontekst pracy terapeutycznej uznaje kiedy rozmowy o wyżej opisanych sytuacjach powinny się odbyć podczas zajęć terapeutycznych oraz w jakiej formie
2. Dzieci są informowane do kogo mają się zgłosić po pomoc i radę w przypadku krzywdzenia lub wykorzystywania.
3. W Placówkach dostępne są dla dzieci materiały edukacyjne (m.in. w formie broszur, ulotek, książek) w zakresie:
1) praw dziecka;
2) ochrony przed zagrożeniami przemocą i wykorzystywaniem seksualnym;
3) zasad bezpieczeństwa w Internecie.

 

DOKUMENTOWANIE INCYDENTÓW

 

1. W każdym przypadku zauważenia krzywdzenia dziecka należy uzupełnić Kartę Interwencji, której wzór stanowi załącznik nr 4 do Standardów.
2. Pracownicy wypełniający Kartę Interwencji ponoszą odpowiedzialność
za odpowiednie przechowywanie Kart Interwencji, by nie została naruszona jej poufność.
3. Kartę załącza się do indywidulnej teczki pacjenta, a w przypadku podejrzeń wobec pracownika, również do jego akt osobowych.
4. Każdy ujawniony lub zgłoszony incydent lub zdarzenie zagrażające dobru małoletniego, na temat którego Placówka posiada wiedzę, zostaje odnotowany
w Księdze zdarzeń zagrażających dobru małoletniemu, której wzór stanowi załącznik nr 5 do Standardów.
5. Dokumentacja związana z krzywdzeniem dziecka przechowywana jest w sposób uniemożliwiający dostęp do informacji osobom nieuprawnionym.
6. Księgę zdarzeń prowadzi Właściciel lub inna wyznaczona przez niego osoba zobowiązana do zachowania poufności informacji zawartych w Księdze oraz odpowiedzialna za odpowiednie zabezpieczenie Księgi przed dostępem do jej treści osób nieupoważnionych.

 

WAŻNE INFORMACJE O KRZYWDZENIU MAŁOLETNIEGO

 

Informacje ogólne
1. Krzywdzenie dziecka to każde zamierzone lub niezamierzone działanie osoby dorosłej, które ujemnie wpływa na rozwój fizyczny lub psychiczny dziecka (wg. WHO).
2. Zgodnie z przepisami prawa krajowego przemoc w rodzinie należy rozumieć jako
„jednorazowe albo powtarzające się umyślne działanie lub zaniechanie, wykorzystujące przewagę fizyczną, psychiczną lub ekonomiczną, naruszające prawa lub dobra osobiste osoby doznającej przemocy domowej, w szczególności: a) narażające tę osobę na niebezpieczeństwo utraty życia, zdrowia lub mienia,
b) naruszające jej godność, nietykalność cielesną lub wolność, w tym seksualną,
c) powodujące szkody na jej zdrowiu fizycznym lub psychicznym, wywołujące
u tej osoby cierpienie lub krzywdę,
d) ograniczające lub pozbawiające tę osobę dostępu do środków finansowych lub możliwości podjęcia pracy lub uzyskania samodzielności finansowej,
e) istotnie naruszające prywatność tej osoby lub wzbudzające u niej poczucie zagrożenia, poniżenia lub udręczenia, w tym podejmowane za pomocą środków komunikacji elektronicznej.”
3. Wyróżnia się 4 formy krzywdzenia dziecka:
1) przemoc psychiczna;
2) przemoc fizyczna;
3) zaniedbywanie;
4) wykorzystywanie seksualne.
4. Obowiązkiem osoby, która dowiaduje się, że dziecko jest krzywdzone jest zatrzymanie krzywdzenia.

 

Przemoc psychiczna
1. Przemoc psychiczna to chroniczna, niefizyczna, szkodliwa interakcja pomiędzy dzieckiem a osobą dorosłą obejmująca zarówno działania jak i zaniechania, w tym:
1) niedostępność emocjonalna;
2) zaniedbywanie emocjonalne;
3) relacja z dzieckiem oparta na wrogości, obwinianiu, oczernianiu, odrzucaniu;
4) nieodpowiedzialne rozwojowo lub niekonsekwentne interakcje z dzieckiem;
5) niedostrzeganie lub nieuznawanie indywidualności dziecka i granic psychicznych pomiędzy osobą dorosłą a dzieckiem.
2. Krzywdzenie psychiczne to np. upokarzanie, odrzucanie, izolowanie, ignorowanie, wyszydzanie, krytykowanie, terroryzowanie, zmuszanie do wysiłku przekraczającego możliwości dziecka, zastraszanie, grożenie małoletniemu.

 

Przemoc fizyczna
1. Przemoc fizyczna, to przemoc, w wyniku której dziecko doznaje faktycznej fizycznej krzywdy lub jest nią potencjalnie zagrożone.
2. Krzywda ta następuje w wyniku działania bądź zaniechania działania ze strony rodzica lub innej osoby odpowiedzialnej za dziecko lub ze strony osoby, której dziecko ufa bądź która ma nad nim władzę.
3. Przemoc może mieć charakter jednorazowy lub powtarzalny.
4. Z przemocą fizyczną mamy do czynienia przy nieprzypadkowym zranieniem polegającym na przykład na: popychaniu, szarpaniu, policzkowaniu, szczypaniu, kopaniu, duszeniu, biciu otwartą ręką, pięścią lub przedmiotami, oblewaniu wrzątkiem lub substancjami żrącym, użyciu broni, ostrych narzędzi, itp.

 

Zaniedbywanie
1. Zaniedbywanie to forma krzywdzenia polegająca na chronicznym lub incydentalnym niezaspokajaniu podstawowych potrzeb fizycznych i psychicznych dziecka i/lub nierespektowanie jego podstawowych praw, powodujące zaburzenia jego zdrowia i/lub trudności w rozwoju.
2. Do zaniedbywania dochodzi w relacji dziecka z osobą, która jest zobowiązana
do opieki, wychowania, troski i ochrony dziecka.

 

Przestępstwa przeciwko wolności seksualnej i obyczajności na szkodę małoletniego
1. Wykorzystywanie seksualne to włączanie dziecka w aktywność seksualną, której nie jest ono w stanie w pełni zrozumieć i udzielić na nią świadomej zgody, i/lub na którą nie jest odpowiednio dojrzałe rozwojowo i nie może zgodzić się w ważny prawnie sposób, i/lub która jest niezgodna z normami prawnymi lub obyczajowymi danego społeczeństwa.
2. Z wykorzystaniem seksualnym mamy do czynienia, gdy taka aktywność wystąpi między dzieckiem a dorosłym lub dzieckiem a innym dzieckiem, jeśli te osoby
ze względu na wiek bądź stopień rozwoju pozostają w relacji opieki, zależności, władzy.
3. Wśród przestępstw przeciwko wolności seksualnej i obyczajności na szkodę małoletniego wyróżnić można przestępstwa wskazane w ustawie Kodeks karny
w następujących regulacjach:
Art. 197. [Zgwałcenie i wymuszenie czynności seksualnej]
Art. 198. [Seksualne wykorzystanie niepoczytalności lub bezradności]
Art. 199. [Seksualne wykorzystanie stosunku zależności lub krytycznego położenia]
Art. 200. [Seksualne wykorzystanie małoletniego]
Art. 200a. [Elektroniczna korupcja seksualna małoletniego]
Art. 200b. [Propagowanie pedofilii]
Art. 202. [Publiczne prezentowanie treści pornograficznych]
Art. 203. [Zmuszenie do uprawiania prostytucji]
Art. 204. § 3. [Stręczycielstwo, sutenerstwo i kuplerstwo]

 

ROZPOZNAWANIE CZYNNIKÓW
RYZYKA KRZYWDZENIA DZIECKA

 

Obserwacja dziecka
1. Pracownicy są zobowiązani są do wnikliwej obserwacji dziecka i zwracania szczególnej uwagi na występowanie w zachowaniu dziecka wszelkich sygnałów świadczących o krzywdzeniu.
2. Przy pracy z dzieckiem niewerbalnym konieczny jest wzmożony nacisk
na obserwację symptomów i zachowania dziecka.

 

 

STANDARD II: PERSONEL

ZASADY BEZPIECZNEJ REKRUTACJI PRACOWNIKÓW

 

1. W CRESCO stosuje się politykę osobową, która polega na tym, że nabór pracowników prowadzi się z uwzględnieniem kompetencji merytorycznych oraz prowadzona jest ocena przygotowania kandydatów do pracy z dziećmi . Zwraca się uwagę na takie cechy kandydata jak: odpowiedzialność, umiejętność nawiązywania kontaktu i komunikacji z dzieckiem opartych na szacunku.
2. Rekrutacja pracowników odbywa się według zasad, które obejmują m.in. ocenę przygotowania kandydatów do pracy z dziećmi oraz sprawdzenie referencji kandydata – w miarę możliwości.
3. Właściciel, przed nawiązaniem z kandydatem stosunku pracy lub przed dopuszczeniem osoby do innej działalności związanej z wychowaniem, edukacją, wypoczynkiem, leczeniem dzieci lub z opieką nad nimi, zobowiązany jest
do uzyskania informacji, czy dane tej osoby są zamieszczone w:
1) rejestrze z dostępem ograniczonym – za pośrednictwem systemu teleinformatycznego prowadzonego przez Ministra Sprawiedliwości
(po założeniu konta w systemie teleinformatycznym podlega ono aktywacji dokonywanej przez biuro informacji, Właściciel drukuje informacje zwrotne otrzymane z systemu teleinformatycznego)
lub
2) rejestrze osób, w stosunku do których Państwowa Komisja do spraw przeciwdziałania wykorzystaniu seksualnemu małoletnich poniżej lat 15 wydała postanowienie o wpisie w Rejestr – rejestr ogólnodostępny
(nie wymaga zakładania konta, Właściciel drukuje stronę internetową, na której widnieje komunikat, że dana osoba nie figuruje w rejestrze).
4. Właściciel pobiera również od kandydata oświadczenie o niekaralności wg wzoru, który stanowi załącznik nr 6 do Standardów.
5. Jeżeli kandydat posiada obywatelstwo inne niż polskie wówczas powinien przedłożyć również informację z rejestru karnego państwa, którego jest obywatelem, uzyskiwaną do celów działalności zawodowej związanej z kontaktami z małoletnimi, bądź informację z rejestru karnego, jeżeli prawo tego państwa nie przewiduje wydawania informacji dla wyżej wymienionych celów.
6. Właściciel pobiera od kandydata oświadczenie o państwie/państwach (innych niż Rzeczypospolita Polska), w których zamieszkiwał w ostatnich 20 latach pod rygorem odpowiedzialności karnej.
7. Jeżeli prawo państwa, z którego ma być przedłożona informacja o niekaralności nie przewiduje wydawania takiej informacji lub nie prowadzi rejestru karnego, wówczas kandydat składa, pod rygorem odpowiedzialności karnej, oświadczenie o tym fakcie wraz z oświadczeniem, że nie był prawomocnie skazany oraz nie wydano wobec niego innego orzeczenia, w którym stwierdzono, iż dopuścił się takich czynów zabronionych, oraz że nie ma obowiązku wynikającego z orzeczenia sądu, innego uprawnionego organu lub ustawy, stosowania się do zakazu zajmowania wszelkich lub określonych stanowisk, wykonywania wszelkich lub określonych zawodów albo działalności, związanych z wychowaniem, edukacją, wypoczynkiem, leczeniem, świadczeniem porad psychologicznych, rozwojem duchowym, uprawianiem sportu lub realizacją innych zainteresowań przez małoletnich, lub z opieką nad nimi.
8. Pod oświadczeniami składanymi pod rygorem odpowiedzialności karnej składa się oświadczenie o następującej treści: „Jestem świadomy/a odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia. Oświadczenie to zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia”.
9. Dokumenty potwierdzające niefigurowanie w rejestrach oraz oświadczenia,
o których mowa wyżej składane są do akt osobowych pracownika (części A – dokumenty związane z nawiązaniem stosunku pracy).
10. Przed dopuszczeniem pracownika do pracy osoba ta:
1) zostaje zapoznana ze Standardami obowiązującymi w Placówce udostępnionymi przez Właściciela;
2) podpisuje oświadczenie o zapoznaniu się i zastosowaniu postanowień Standardów (zał. 2);
3) zapoznaje się z materiałem szkoleniowym wskazanym przez Właściciela

 

OGÓLNE ZASADY OBOWIĄZUJĄCE PRACOWNIKÓW

 

1. Pracownicy dbają o bezpieczeństwo dzieci podczas pobytu w Placówce, są uważni na sytuacji związane z zagrożeniem zdrowia i życia, sprawdzają samopoczucie dziecka.
2. Wszyscy pracownicy zobowiązani są przestrzegać przy realizacji podejmowanych przez siebie czynności poniższych zasad:
1) Działam dla dobra dziecka i w jego najlepszym interesie;
2) Traktuję dziecko z szacunkiem oraz uwzględniam jego godność i potrzeby;
3) Działam w ramach obowiązującego prawa, przepisów wewnętrznych oraz swoich kompetencji;
4) Utrzymuję profesjonalną relację z dziećmi, każdorazowo rozważam, czy moja reakcja, komunikat lub działanie wobec dziecka są adekwatne do sytuacji, bezpieczne, uzasadnione i sprawiedliwe;
5) Działam w sposób otwarty i przejrzysty dla innych, aby zminimalizować ryzyko błędnej interpretacji mojego zachowania.
3. Pracownicy nieustannie poszerzają swoją wiedzę i doskonalą umiejętności pomocowe dotyczące pracy z dziećmi, również tymi z zaburzeniami rozwojowymi i niepełnosprawnościami.
4. Pracownicy podejmują działania psychoedukacyjne mające na celu kształtowanie prawidłowych postaw, w tym:
1) wyrażanie emocji w sposób niekrzywdzący innych;
2) zastępowanie zachowań agresywnych adekwatnymi kontekstowo reakcjami;
3) promowanie zasad życzliwych, opartych na szacunku i interakcjach.
5. Wszyscy pracownicy i inne osoby, które w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych podjęły informację o krzywdzeniu dziecka lub informacje z tym związane, są zobowiązane do zachowania tych informacji
w tajemnicy, wyłączając informacje przekazywane uprawnionym osobom
i instytucjom w ramach działań interwencyjnych.
6. Złamanie przez pracownika zasad określonych w Standardach jest podstawą
do odpowiedzialności dyscyplinarnej lub karnej.
7. W celu zwiększania świadomości pracowników na tematy objęte Standardami Właściciel może organizować dla pracowników szkolenia. Zakres szkoleń ustalany jest zgodnie z potrzebami, o których pracownicy mogą się wypowiedzieć poprzez wypełnienie na zlecenie Właściciela ankiety potrzeb szkoleniowych, której wzór stanowi załącznik nr 7 do Standardów.

 

ZASADY RELACJI MIĘDZY
MAŁOLETNIM A PRACOWNIKIEM

 

Ogólne zasady
1. W zakresie komunikacji pracowników z dziećmi pracownik zobowiązany jest do:
1) komunikacji z dzieckiem wyłącznie w sprawach związanych z pełnioną przez siebie funkcją zawodową;
2) niepodnoszenia głosu na dziecko w sytuacji innej niż wynikająca z zagrożenia bezpieczeństwa dziecka lub innych osób.
2. W codziennych kontaktach pracowników z dziećmi pracownik przestrzega zasad:
1) Udzielam odpowiedzi adekwatnych do wieku małoletniego i danej sytuacji;
2) Nie zawstydzam, nie upokarzam, nie obrażam dziecka;
3) Nie lekceważę dziecka, nie neguję jego uczuć i odczuć;
4) Uwzględniam indywidualne potrzeby dziecka;
5) Zwracam się do dziecka językiem zrozumiałym i empatycznym;
6) Nie wyrażam krytycznych, ośmieszających opinii, uwag i sądów wobec dziecka oraz jego zachowań, zwracam uwagę na konteksty sytuacyjne;
7) W żaden sposób nie dyskryminuję dziecka;
8) Nie rozmawiam z innymi pracownikami o dziecku przy innych dzieciach;
9) Nie przekazuję informacji na temat funkcjonowania dziecka i jego zachowań (mogących być przedmiotem zawstydzenia) jego rodzicom w obecności dziecka lub innych rodziców;
10) Nie wykorzystuję przewagi fizycznej wobec dziecka.
3. Specjaliści zauważają postępy i pozytywne zachowania dzieci i starają się je wzmacniać poprzez zachęcające komentarze, pochwały, docenianie wysiłku.
4. Dzieci uczestniczące w zajęciach grupowych zostają zapoznane z zasadami regulującymi funkcjonowanie grupy uwzględniającymi prawa dziecka.
5. W każdej sytuacji dziecko jest informowane o konsekwencji zachowania
i możliwych działaniach naprawczych.
6. Pracownik zaprasza dziecko do życzliwego kontaktu opierającego się
na obustronnym poszanowaniu granic osobistych, budując profesjonalną relację zgodną z obyczajowością (wykazanie różnic w zachowaniach opiekuńczych rodzica i niespokrewnionej osoby dorosłej pełniącej funkcję zawodową).
7. Pracownik, który ma świadomość, iż dziecko doznało jakiejś krzywdy zobowiązany jest do zachowania szczególnej ostrożności w kontaktach z tym dzieckiem wykazując zrozumienie i wyczucie.

 

Zachowania niedozwolone
1. Niedopuszczalne jest podejmowanie przez pracowników w jakiejkolwiek formie czynności niedozwolonych, do których należą w szczególności:
1) używanie wulgarnych słów, gestów;
2) działania przemocowe: cielesne (szarpanie, bicie, popychanie, itp.), słowne (wyzywanie, itp.), zmuszanie, negowanie uczuć;
3) wyśmiewanie się z dziecka (z wyglądu, zachowania, preferencji, sytuacji osobistych, itp.);
4) angażowanie się w zabawy typu: udawane walki, brutalne zabawy fizyczne, zabawy z wykorzystaniem nieuzasadnionego lub nieadekwatnego do wieku kontaktu fizycznego itp.;
5) robienie żartów, czynienie uwag, które stanowią lub mogą być odebrane jako nawiązywanie w wypowiedziach do aktywności bądź atrakcyjności seksualnej;
6) nawiązywanie z małoletnim jakichkolwiek relacji romantycznych lub seksualnych lub mogących zostać uznane za posiadające takie właściwości
7) zastraszanie, przymuszanie, stosowanie gróźb, czy inne wykorzystywanie relacji wynikającej z władzy lub przewagi fizycznej;
8) spożywanie alkoholu lub substancji działających podobnie jak alkohol, palenie tytoniu, e-papierosów w obecności dzieci;
9) częstowanie dzieci alkoholem, substancjami działającymi podobnie jak alkohol, wyrobami tytoniowymi lub e-papierosami i innymi substancjami uznanymi
za szkodliwe dla zdrowia i niedozwolonymi dla osób niepełnoletnich;
10) utrwalanie wizerunku lub głosu dziecka dla celów prywatnych poprzez filmowanie, nagrywanie głosu czy fotografowanie – dotyczy samodzielnego utrwalania wizerunku oraz umożliwienia utrwalenia wizerunków małoletnich osobom trzecim (nie dotyczy utrwalania wizerunku dziecka w określonych celach na potrzeby Placówki na podstawie zgody udzielonej przez rodziców).
2. Pracownik nie wyraża krytycznych, ośmieszających opinii, uwag i sądów wobec dziecka oraz jego zachowań w obecności innych pacjentów czy rodziców.

 

Kontakt fizyczny
1. W Placówkach dba się o nietykalność cielesną pacjentów.
2. Wobec dziecka należy unikać, innego niż niezbędny, kontaktu fizycznego,
w szczególności w przypadku udzielania pomocy przy czynnościach pielęgnacyjnych i higienicznych (w ubieraniu i rozbieraniu, jedzeniu, myciu, korzystaniu z toalety).
3. Bezpośredni kontakt z dzieckiem oparty jest na poszanowaniu intymności dziecka. Zasady bezpośredniego kontaktu z dzieckiem ustalane są z rodzicami
z poszanowaniem zdania obu stron, w zgodzie z tworzonymi indywidualnie programami interwencyjnymi w przypadku zachowań trudnych, uwzględniającymi bezpieczeństwo dziecka i otoczenia.
4. W uzasadnionych przypadkach dopuszczalny jest kontakt fizyczny pracownika
z dzieckiem. Do sytuacji takich zaliczyć można w szczególności pomoc dziecku
z niepełnosprawnością w:
1) czynnościach higienicznych – jeśli typ niepełnosprawności tego wymaga,
a rodzic wyrazi zgodę na taką pomoc;
2) poruszaniu się po Placówce.
5. Dopuszczalne są zabawy terapeutyczne oparte na kontakcie fizycznym np. gonienie i łapanie, zabawy ruchowe w kontakcie, adekwatne do wieku zabawy z wykorzystaniem pacynek, masażerów. Zabawy takie przeprowadzane są w obecności rodzica lub po poinformowaniu rodzica o ich zasadności w programie terapeutycznym.
6. W trakcie badań i terapii logopedycznych oraz fizjoterapeutycznych elementem pracy specjalisty jest kontakt fizyczny z dzieckiem. Specjalista dba o to aby odbywał się on za zgodą dziecka.
7. W szczególnych uzasadnionych przypadkach uzasadnione jest użycie siły przez pracownika w celu przerwania zachowań dziecka, które zagrażają życiu i zdrowiu jego samego lub innych osób.

 

Komunikacja w sieci
1. Niedozwolone jest by pracownik:
1) nawiązywał kontakty z małoletnimi poprzez przyjmowanie lub wysyłanie zaproszeń w mediach społecznościowych;
2) utrzymywał kontakty towarzyskie z małoletnimi za pośrednictwem szeroko rozumianych sieci komputerowych i zewnętrznych aplikacji, takich jak chaty, komunikatory, gry komputerowe, itp.;
3) publikował wizerunek dziecka na swoich mediach społecznościowych lub innych miejscach w sieci.
2. Dopuszczalną formą komunikacji z małoletnimi i ich rodzicami są kanały służbowe:
1) służbowy telefon;
2) służbowy e-mail;
3) służbowy komunikator.
3. Z kanałów tych korzystać należy tylko w celach związanych z zadaniami służbowymi.
Kontakt poza godzinami pracy
1. Kontakt poza godzinami pracy z dziećmi jest co do zasady zabroniony.
2. Pracownikowi nie wolno zapraszać dzieci do swojego miejsca zamieszkania.
3. Spotkania z dzieckiem lub jego rodzicami powinny odbywać się na terenie Placówki.
4. W przypadku, gdy pracownika łączą z pacjentem lub jego rodzicem relacje rodzinne lub towarzyskie, zobowiązany on jest do zachowania pełnej poufności,
w szczególności do utrzymania w tajemnicy spraw dotyczących innych uczniów, rodziców i pracowników.

 

STANDARD III: PROCEDURY

 

ZASADY POSTĘPOWANIA W PRZYPADKU
NEGATYWNEGO ZACHOWANIA PRACOWNIKA

 

1. W sytuacji krzywdzenia dziecka ze strony pracownika, świadek zdarzenia zobligowany jest do niezwłocznego zwrócenia uwagi pracownikowi (wyrażenie braku akceptacji na takie zachowanie czy działanie) i zgłoszenia incydentu Właścicielowi.
2. Jeżeli pracownik zachowuje się negatywnie względem dzieci, np. ośmiesza, dyskryminuje, mobbuje, itp., Właściciel:
1) sporządza notatkę z opisem sytuacji;
2) przeprowadza rozmowę z pracownikiem w celu zawarcia kontraktu zawierającego działania eliminujące nieodpowiednie zachowania oraz konsekwencje;
3) przeprowadza rozmowę z dzieckiem i jego rodzicami w celu poinformowania o zaistniałej sytuacji oraz ustalenia ewentualnego planu pomocy dziecku,
tj. zapewnienia mu bezpieczeństwa, ustalenia roli rodziców, wsparcia dziecka przez Placówkę, ewentualnie skierowania go do innej specjalistycznej placówki wsparcia;
4) zleca wyznaczonemu psychologowi opracowanie planu pomocy dziecku;
5) wdraża zaplanowane działania i monitoruje ich realizację.
3. W przypadku, gdy zaplanowane działania nie przynoszą efektu, Właściciel podejmuje w stosunku do pracownika krzywdzącego dziecko działania wynikające z Kodeksu pracy.
4. Jeżeli pracownik popełnia przestępstwo wobec dziecka Właściciel:
1) powiadamia odpowiednie służby;
2) interweniuje zgodnie z przepisami Kodeksu pracy.

 

ZASADY REAGOWANIA NA PRZYPADKI PODEJRZENIA
LUB STWIERDZENIA FAKTU KRZYWDZENIA DZIECKA

 

Działania pracowników
1. W przypadku stwierdzenia jakichkolwiek zagrożeń bezpieczeństwa dziecka każdy pracownik jest zobowiązany, w miarę możliwości, im przeciwdziałać oraz natychmiast powiadomić o nich Właściciela.
2. W przypadku, kiedy pracownik zauważy niepokojące zachowanie lub sytuacje związane z relacją między pracownikiem a pacjentem, gdzie jest podejrzenie
o nieprzestrzeganiu Standardów, zobowiązany jest do poinformowania o tym fakcie Właściciela.
3. W przypadku zidentyfikowania czynników ryzyka, pracownicy podejmują rozmowę z rodzicami, przekazując informacje na temat dostępnej oferty wsparcia i motywując ich do szukania stosownej pomocy.
4. W przypadku zidentyfikowania czynników ryzyka ze strony rodziców, pracownicy zwracają się do Właściciela, który podejmuje rozmowę z rodzicami, przekazując informację na temat dostępnej oferty wsparcia oraz motywując ich do szukania dla siebie pomocy.

 

Przyjmowanie zgłoszeń o krzywdzeniu
1. Każda osoba, która ma informacje o krzywdzeniu lub o podejrzeniu krzywdzenia dziecka jest zobowiązana niezwłocznie zgłosić ten fakt do Właściciela lub zastępcy dyrektora Centrum lub Poradni.
2. Jeżeli pokrzywdzone dziecko chce opowiedzieć o swoich przeżyciach, należy wysłuchać je spokojnie i traktować poważnie.
3. Nie wolno zadawać pytań naprowadzających i wtrącających.
4. Nie wolno sugerować własnych słów, należy używać tylko terminów, którymi posługuje się zgłaszający.
5. W czasie rozmowy ze zgłaszającym nie należy wyrażać przypuszczeń, sugestii, stawiać hipotez, nie parafrazować tego, co powiedziała dana osoba, ani nie przedstawiać alternatywnych wyjaśnień.
6. Należy zapewnić pokrzywdzonego, że wyjawiając nadużycie postąpił właściwie.
7. Gdy zgłaszającym jest pokrzywdzony, należy poinformować go, że zostanie uczynione wszystko co możliwe, aby mu pomóc.
8. Pokrzywdzone dziecko należy zapewnić, że nie ono ponosi winę za zaistniałą sytuację.
9. Należy wyjaśnić pokrzywdzonemu, że tymi informacjami będzie musiał podzielić się z innymi. Pod koniec rozmowy należy poinformować go o dalszych krokach oraz powiedzieć komu zostaną przekazane uzyskane informacje.
10. Nie wolno wyrażać opinii (ani negatywnych, ani pozytywnych) i komentarzy
na temat domniemanego sprawcy.
11. Nie wolno składać zgłaszającemu żadnych obietnic, które nie będą mogły zostać dotrzymane, szczególnie w kwestii poufności.
12. Nie wolno ujawniać szczegółów rozmowy osobom postronnym.
13. Osoba, która jako pierwsza dowiaduje się o zaistnieniu potencjalnego przypadku krzywdzenia małoletniego, nie jest upoważniona do wydawania decyzji, czy fakt nadużycia rzeczywiście miał miejsce. Jest to zadanie dla odpowiedzialnych organów i instytucji, do których sprawa zostanie skierowana na dalszych etapach.
14. Fakt zgłoszenia musi zostać udokumentowany na Karcie interwencji (zał. 4). Notatka powinna zostać podpisana przez sporządzającego oraz w miarę możliwości przez zgłaszającego.
15. Należy niezwłocznie o zaistniałej sytuacji poinformować Właściciela.

 

ZASADY PODEJMOWANIA INTERWENCJI, W SYTUACJI
PODEJRZENIA KRZYWDZENIA LUB POSIADANIA
INFORMACJI O KRZYWDZENIU MAŁOLETNIEGO

 

Wstępne procedury postępowania
1. W przypadku uzyskania informacji o krzywdzeniu małoletniego lub podejrzenia krzywdzenia małoletniego, pracownik ma obowiązek:
1) niezwłocznie podjąć kroki w celu zbadania bezpieczeństwa dziecka – jeśli
w danym momencie bezpośrednio zagrożone jest życie lub zdrowie dziecka, działanie musi się skupić na bezpośredniej ochronie dziecka
i odseparowanie go od osoby podejrzanej o krzywdzenie;
2) wezwać pogotowie – jeżeli wystąpiło poważne uszkodzenie ciała;
3) udzielić pierwszej pomocy – jeżeli sytuacja tego wymaga;
4) poinformować o zdarzeniu lub swoich podejrzeniach Właściciela;
5) sporządzić notatkę służbową opisującą zdarzenie, w szczególności przyczynę wystąpienia podejrzenia o krzywdzeniu małoletniego;
6) zadbać o niezatarcie śladów i dowodów na krzywdzenie dziecka.
2. Schemat postępowania pracownika w przypadku podejrzenia lub uzyskania informacji o krzywdzeniu dziecka określa załącznik nr 8 do Standardów.
3. Powiadamiając Właściciela o zdarzeniu pracownik:
1) przedstawia formy i okoliczności krzywdzenia, które udało mu się ustalić lub których wystąpienie podejrzewa;
2) informuje o zachowaniach i wypowiedziach dziecka, które wskazują
na doświadczenie krzywdzenia.

 

Zasady postępowania
1. W przypadku, gdy zachodzi podejrzenie popełnienia wobec małoletniego jednego z przestępstw wskazanych w Standardach Właściciel:
1) przekazuje informacje zdarzeniu psychologowi i się z nim konsultuje;
2) informuje o zdarzeniu rodziców – wyłącznie, gdy rodzice nie są sprawcami przemocy lub podejrzanymi o przemoc oraz Właściciel ma przekonanie, że taka informacja nie wpłynie negatywnie na pokrzywdzone dziecko;
3) informuje rodziców o obowiązku ciążącym na Placówce dotyczącym zgłoszenia podejrzenia krzywdzenia dziecka do odpowiednich instytucji (prokuratura, policja, sąd rodzinno-opiekuńczy, zespół interdyscyplinarny);
4) zawiadamia odpowiednie służby;
5) podejmuje niezbędne czynności do czasu przybycia organu powołanego
do ścigania przestępstw lub do czasu wydania przez ten organ stosownego zarządzenia, aby nie dopuścić do zatarcia śladów i dowodów przestępstwa,
o ile miało ono miejsce na terenie Placówki.
2. W sytuacji podejrzenia krzywdzenia lub uzyskania informacji o krzywdzeniu dziecka Właściciel powołuje Zespół Reagowania w Kryzysie, w szczególności:
1) w sprawach budzących wątpliwości, skomplikowanych;
2) gdy Właściciel uzna to za konieczne;
3) gdy podejrzenie krzywdzenia dziecka zgłosili rodzice dziecka.
3. W skład Zespołu wchodzą w szczególności:
1) Właściciel;
2) psycholog;
3) specjalista prowadzący zajęcia z dzieckiem, którego sprawa dotyczy.
4. W skład Zespołu, o którym mowa wyżej mogą wejść również inni
specjaliści.
5. W przypadku, gdy podejrzenie krzywdzenia dziecka zgłosili rodzice dziecka Zespół wzywa rodziców dziecka na spotkanie wyjaśniające, podczas którego może zaproponować rodzicom zdiagnozowanie zgłoszonego podejrzenia. Ze spotkania sporządza się protokół.
6. Uczestnicy ww. Zespołu są zobowiązani do uruchomienia profesjonalnej relacji pomocowej, polegającej na zapewnieniu dziecku bezpieczeństwa i poszanowaniu jego godności. Działania Zespołu pozostają w zgodzie z aktualnie obowiązującymi przepisami.
7. Zespół prowadzi rzetelną diagnozę sytuacji, polegającą na niezwłocznym uzyskaniu szczegółowych odpowiedzi na pytania dotyczące krzywdzenia, które zostały określone w Karcie interwencji (zał. 4).
8. W przypadku, gdy podejrzenie krzywdzenia zgłosili rodzice, a podejrzenie to nie zostało potwierdzone, należy o tym fakcie poinformować rodziców na piśmie.

 

ZASADY SKŁADANIA ZAWIADOMIEŃ O PODEJRZENIU
POPEŁNIENIA PRZESTĘPSTWA NA SZKODĘ MAŁOLETNIEGO

 

1. Jeżeli rodzice odmawiają współpracy lub odmawiają podjęcia działań proponowanych przez Placówkę Właściciel lub upoważniony przez niego psycholog składa niezwłocznie zawiadomienie o podejrzeniu przestępstwa do Policji, Prokuratury lub wysyła wniosek o wgląd w sytuację rodziny do Sądu Rodzinnego i Nieletnich.
2. W sytuacji podejrzenia krzywdzenia lub uzyskania informacji o krzywdzeniu dziecka Właściciel lub upoważniony przez niego pracownik powiadamia:
1) Policję;
2) wydział rodzinny i nieletnich sądu rejonowego;
3) prokuraturę rejonową o popełnieniu przestępstwa;
4) pracownika socjalnego w rejonie.
3. Interwencję karną podejmuje się w przypadku przestępczości na szkodę małoletnich przeciwko:
1) wolności seksualnej i obyczajowości (zgwałcenie, wykorzystanie seksualne, prezentowanie pornografii, itp.);
2) rodzinie i opiece (znęcanie się, porzucenie, uprowadzenie, itp.);
3) wolności (groźba karalna, nękanie, naruszenie intymności seksualnej, itp.);
4) życiu i zdrowiu (ciężki uszczerbek na zdrowiu, pobicie, itp.);
5) czci i nietykalności cielesnej (zniewaga, zniesławienie, szturchanie, itp.).
4. Wzór zawiadomienia o możliwości popełnienia przestępstwa stanowi załącznik nr 9 do Standardów.

 

ZASADY ZAWIADAMIANIA SĄDU OPIEKUŃCZEGO

 

1. Interwencję cywilną (wniosek do sądu rodzinnego o wgląd w sytuację rodzinną dziecka) podejmuje się gdy wyczerpują się środki współpracy Placówki z rodziną lub rodzice nie podejmują działań koniecznych dla dobra i rozwoju dziecka zgodnie z zaleceniami i wskazówkami.
2. Wzór wniosku do sądu rodzinnego stanowi załącznik nr 10 do Standardów.
3. Gdy sąd rodzinny uzna, że dobro dziecka jest zagrożone, może wydać odpowiednie zarządzenia, w tym:
1) zobowiązać rodziców do współpracy z asystentem rodziny, uczestniczenia
w warsztatach umiejętności wychowawczych;
2) skierowania małoletniego do placówki wsparcia dziennego;
3) rozpoczęcia terapii rodzinnej, poradnictwa;
4) umieszczenia małoletniego w zakładzie opiekuńczo-leczniczym, zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym, zakładzie rehabilitacji leczniczej;
5) nadzoru kuratora.

 

ZASADY USTALANIA PLANU WSPARCIA
MAŁOLETNIEGO PO UJAWNIENIU KRZYWDZENIA

 

1. W razie ujawnienia krzywdzenia małoletniego Właściciel wraz z wybranym przez siebie Zespołem opracowuje plan wsparcia małoletniego.
2. Na etapie ustalania planu wsparcia Zespół może być uzupełniony o innych specjalistów – w zależności od rodzaju doznanej przez dziecko krzywdy i jej dotkliwości.
3. Wsparcie obejmuje przede wszystkim objęcie dziecka pomocą psychologiczną
w Placówce oraz współpracę z:
1) instytucjami pomocowymi;
2) policją;
3) prokuraturą.
4. Zespół opracowuje indywidualny plan pomocy dziecku, który powinien zawierać wskazania dotyczące:
1) podjęcie działań w celu zapewnienia dziecku bezpieczeństwa, w tym zgłoszenie podejrzenia krzywdzenia do odpowiedniej instytucji;
2) opis wsparcia jakie Placówka zaoferuje dziecku;
3) plan spotkań ze specjalistami;
4) skierowania dziecka do innej specjalistycznej placówki pomocy dziecku – jeżeli zachodzi taka potrzeba.
5. Plan pomocy dziecku jest przedstawiany przez psychologa rodzicom z zaleceniem współpracy przy jego realizacji.

 

WYMOGI DOTYCZĄCE BEZPIECZNYCH RELACJI MIĘDZY MAŁOLETNIMI
Z OKREŚLENIEM ZACHOWAŃ NIEDOZWOLONYCH

 

Zasady ogólne
1. Małoletni traktują się nawzajem z szacunkiem oraz uwzględniają we wzajemnych kontaktach swoją godność i potrzeby.
2. Kontaktując się z drugą osobą należy pamiętać, aby:
1) udzielać odpowiedzi adekwatnych do wieku i sytuacji;
2) nie zawstydzać, nie upokarzać, nie lekceważyć i nie obrażać drugiej osoby;
3) nie podnosić głosu bez potrzeby.

 

Bezpieczne relacje między dziećmi
1. Bezpieczne relacje między dziećmi, to przede wszystkim te oparte na zaufaniu
i zrozumieniu oraz szanowaniu swoich granic i odmienności.
2. Prawidłowe relacje między rówieśnikami, to takie, kiedy uczestnicy relacji przejawiają zachowania zgodne z normami funkcjonowania społecznego, w tym przestrzegają zasad obowiązujących w Placówce.
3. W Placówkach promuje się zasady równości, szacunku i tolerancji.
4. Specjaliści wspierają dzieci w nawiązywaniu relacji z innymi w bezpiecznych warunkach, uwzględniając ich możliwości rozwojowe.

 

Zachowania niedozwolone
Do niedozwolonych zachowań dzieci należą w szczególności:
1) stosowanie przemocy fizycznej wobec innych (szarpanie, bicie, popychanie, itp.);
2) stosowanie przemocy słownej (wyzywanie innych dzieci lub pracowników; wyśmiewanie ich z powodu z zachowania, wyglądu, preferencji, sytuacji osobistych, itp.);
3) dyskryminowanie innych ze względu na jakąkolwiek odmienność;
4) używanie wulgarnych słów lub gestów;
5) stosowanie wymuszeń (nakłanianie do określonego zachowania, do oddania jakiegoś przedmiotu lub pieniędzy, zastraszanie, stosowanie gróźb);
6) robienie żartów o tematyce erotycznej;
7) przekraczanie granic intymnych innej osoby (dotykanie mimo sprzeciwu);
8) przynoszenie do Placówki materiałów z treściami nawołującymi do przemocy czy dyskryminacji, a także o tematyce erotycznej (w tym gazety, ulotki inne publikacje);
9) przywłaszczanie czyjegoś mienia lub pieniędzy, dokonywanie kradzieży;
10) spożywanie alkoholu lub substancji działających podobnie jak alkohol, palenie tytoniu, e-papierosów, itp.;
11) częstowanie innych alkoholem, substancjami działającymi podobnie jak alkohol, wyrobami tytoniowymi lub e-papierosami i innymi substancjami uznanymi za szkodliwe dla zdrowia i niedozwolonymi dla osób niepełnoletnich;
12) utrwalanie wizerunku lub głosu innych osób bez ich wiedzy lub pozwolenia;
13) stosowanie przemocy w Internecie.

 

Postępowanie wobec przejawów agresji
1. Podejmując interwencję wobec agresywnego małoletniego, należy dążyć
do zapewnienia bezpieczeństwa innym dzieciom, a także sobie.
2. Reakcja wobec przejawów agresji powinna być adekwatna do skali zagrożenia spowodowanego agresją, jak również do okoliczności zdarzenia, wieku i stopnia rozwoju sprawcy.
3. Podejmując interwencję wobec agresywnego małoletniego, należy powstrzymać się od przejawiania w stosunku do niego agresji fizycznej i słownej (nie należy: obrażać dziecka, zawstydzać go ani oceniać; ocenie podlega zachowanie, a nie osoba).
4. Reakcja powinna być stanowcza, a przekaz słowny prosty i jasny.
5. Użycie siły fizycznej jako środka przymusu jest ostatecznością w przypadku konieczności powstrzymania małoletniego przed zadaniem ciosu innej osobie,
w celu rozdzielenia bijących się małoletnich czy odebrania małoletniemu niebezpiecznego przedmiotu, jeśli odmawia ono jego dobrowolnego oddania.
6. Działaniom skierowanym na usunięcie bezpośredniego zagrożenia powinna towarzyszyć próba wyciszenia małoletniego poprzez rozmowę, odwrócenie jego uwagi, itp.
7. Dzieci, przeciwko którym skierowana była agresja, powinny zostać otoczone opieką, a w razie doznania przez nich krzywdy powinna im zostać udzielona pomoc.
8. Specjalista przeprowadza rozmowę z agresywnym dzieckiem w celu wyjaśnienia powodów niewłaściwego zachowania.
9. Fakt agresywnego zachowania dziecka powinien zostać zgłoszony rodzicom
i Właścicielowi.

 

ZASADY DOSTĘPU DO INTERNETU

 

1. Na terenie Placówek dostęp do Internetu dla dzieci możliwy jest wyłącznie pod nadzorem pracownika podczas prowadzonych zajęć. W Placówce dzieci korzystają z komputera tylko pod kontrolą specjalisty.
2. W celu zapewnienia bezpiecznego korzystania z Internetu CRESCO podejmuje działania chroniące dzieci przed dostępem do treści, które mogą stanowić zagrożenie dla ich prawidłowego rozwoju, dlatego:
1) pracownik czuwa nad bezpieczeństwem korzystania z Internetu przez dzieci podczas zajęć;
2) sieć jest zabezpieczona przed niebezpiecznymi treściami;
3) współpracuje się ze specjalistą odpowiedzialnym za monitoring bezpieczeństwa sieci komputerowej;
4) dba się o aktualizację programów antywirusowych;
5) zapewnia się stały dostęp do materiałów edukacyjnych, dotyczących bezpiecznego korzystania z Internetu.
3. Na terenie Placówki dzieci nie korzystają z własnych urządzeń elektrycznych, gdy pozostają pod opieką specjalisty.

 

ZASADY OCHRONY WIZERUNKU DZIECKA

 

1. CRESCO uznając prawo dziecka do prywatności i ochrony dóbr osobistych, zapewnia ochronę wizerunku dziecka.
2. Pracownikowi nie wolno umożliwiać przedstawicielom mediów utrwalania wizerunku dziecka (filmowanie, fotografowanie) na terenie Placówki bez pisemnej zgody rodzica.
3. W celu uzyskania zgody rodzica na utrwalanie wizerunku dziecka pracownik może skontaktować się z rodzicem i ustalić procedurę uzyskania zgody. Niedopuszczalne jest podanie przedstawicielowi mediów danych kontaktowych do rodzica bez jego wiedzy i zgody.
4. Jeżeli wizerunek dziecka stanowi jedynie szczegół całości takiej jak zgromadzenie, krajobraz, publiczna impreza, zgoda rodziców na utrwalanie wizerunku dziecka nie jest wymagana.
5. Wszystkie osoby, które nie są pracownikami CRESCO utrwalające wizerunek dzieci na jakichkolwiek nośnikach zobowiązane są do niewykorzystywania ich w celach niezgodnych z prawem.
6. Upublicznienie przez pracownika wizerunku dziecka utrwalonego
w jakiejkolwiek formie (fotografia, nagranie audio-video) wymaga pisemnej zgody rodzica dziecka.
7. Przed utrwaleniem wizerunku dziecka należy dziecko oraz rodzica poinformować o tym, gdzie będzie umieszczony zarejestrowany wizerunek i w jakim kontekście będzie wykorzystywany (np. że zostanie umieszczony na stronie internetowej Placówki w celach promocyjnych).
8. Zgoda rodzica na utrwalenie wizerunku dziecka może być wycofana w dowolnym momencie na pisemny wniosek rodzica.
9. Rodzice i inne osoby uczestniczące w wydarzeniach organizowanych przez Placówkę zobowiązane są do nieupubliczniania zdjęć, filmów nagranych na terenie Placówki z udziałem dzieci i pracowników.

 

ZASADY OCHRONY DANYCH OSOBOWYCH DZIECKA

 

1. Dane osobowe dziecka podlegają ochronie na zasadach określonych w przepisach prawa (RODO i ustawa o ochronie danych osobowych).
2. Zgodnie z politykami ochrony danych osobowych obowiązującymi w CRESCO:
1) dostęp do danych osobowych mają tylko pracownicy, którzy wykonując obowiązki służbowe uprawnieni są do przetwarzania danych osobowych dzieci i ich rodziców;
2) pracownik ma obowiązek zachowania w tajemnicy danych osobowych, które przetwarza w związku z realizacją obowiązków służbowych;
3) pracownik zachowuje w tajemnicy sposoby zabezpieczenia danych osobowych przed nieuprawnionym dostępem;
4) dane osobowe dziecka są udostępniane wyłącznie osobom i podmiotom uprawnionym na podstawie odrębnych przepisów;
5) pracownik zobowiązany jest do przestrzegania przepisów prawa z zakresu ochrony danych osobowych.
3. Pracownik jest uprawniony do przetwarzania danych osobowych dziecka
i udostępniania tych danych w ramach zespołu interdyscyplinarnego powołanego
w trybie ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie.
4. Pracownik może wykorzystać informacje o dziecku w celach szkoleniowych lub edukacyjnych jedynie w przypadku zachowania anonimowości dziecka – informacje o dziecku przekazywane są w sposób uniemożliwiający jego identyfikację.
5. Pracownik nie udostępnia przedstawicielom mediów informacji o dziecku ani
o jego rodzicach.
6. Pracownik w kontakcie z przedstawicielami mediów nie wypowiada się o sprawie dziecka lub jego rodziców (również w sytuacji, gdy pracownik jest przeświadczony, iż jego wypowiedź nie jest w żaden sposób utrwalana).
7. Pracownik, w wyjątkowych i uzasadnionych sytuacjach, może wypowiedzieć się w kontakcie z przedstawicielami mediów o sprawie dziecka lub jego rodziców – po wyrażeniu pisemnej zgody przez rodzica.
8. Zakazane jest przekazywanie informacji na temat funkcjonowania dziecka i jego zachowań jego rodzicom w obecności osób postronnych.
9. Specjalista bezwzględnie chroni dane osobowe dziecka, w tym przede wszystkim:
1) nie rozmawia z innymi rodzicami na temat sytuacji rodzinnej, materialnej, czy zdrowotnej dziecka, czy członków jego rodziny;
2) nie ujawnia bez zgody rodziców wrażliwych informacji na temat dziecka,
w szczególności dotyczących: adopcji, przysposobienia, stwierdzonej niepełnosprawności dziecka, itp.;
3) nieujawnianie osobom postronnym (innym dzieciom, rodzicom, pracownikom nieuprawnionym) danych osobowych dziecka i/ lub rodziców, w szczególności w zakresie diagnozy, sytuacji materialnej, udzielanej pomocy, itp.).

 

STANDARD IV: MONITORING

 

ZASADY MONITOROWANIA
PRZESTRZEGANIA STANDARDÓW

 

1. Właściciel prowadzi okresową ewaluację swoich pracowników w celu zapobiegania krzywdzeniu dzieci (obserwacje uczestniczące).
2. Pracownicy mają prawo wskazywać naruszenia Standardów i informować o tym Właściciela.
3. Właściciel lub osoba przez niego upoważniona przeprowadza wśród pracowników sprawdzenie znajomości i stosowania Standardów na podstawie ankiety, której wzór stanowi załącznik nr 11 do Standardów.
4. Sprawdzenia, o których mowa wyżej przeprowadzane są przynajmniej raz w roku.
5. W ankiecie pracownicy mogą proponować zmiany Standardów oraz wskazywać naruszenia Standardów w Placówce.
6. Po przeprowadzonej ankiecie Właściciel opracowuje wypełnione ankiety oraz wyciąga z nich wnioski.
7. W ramach monitoringu zasad i praktyk ochrony dzieci określonych w Standardach Placówka może konsultować się z rodzicami.

 

ZASADY PRZEGLĄDU STANDARDÓW

 

1. Standardy podlegają okresowym przeglądom i ewentualnej aktualizacji zapisów.
2. Pod względem aktualności zapisów Standardy przeglądane są nie rzadziej niż
co 2 lata, w terminie ustalonym przez Właściciela.
3. Cyklicznego przeglądu Standardów dokonuje Właściciel lub osoba przez niego upoważniona.
4. Przegląd polega na ustaleniu czy Standardy spełniają wszystkie wymogi przepisów prawa powszechnie obowiązującego.
5. Aktualizacja zapisów realizowana jest w razie nowelizacji aktów prawnych,
na podstawie których Standardy zostały opracowane.
6. Standardy są też przeglądane w zakresie stosowanych procedur każdorazowo
w sytuacji podejrzenia krzywdzenia lub posiadania informacji o krzywdzeniu małoletniego – każdorazowy wpis do Księgi zdarzeń (zał. 5) uruchamia procedurę przeglądu i ewentualnej aktualizacji Standardów.
7. Wnioski z przeprowadzonej oceny aktualności Standardów są pisemnie dokumentowane na wzorze oceny, która stanowi załącznik nr 12 do Standardów.

 

ZASADY AKTUALIZACJI STANDARDÓW

 

1. W przypadku, gdy przegląd, o którym mowa wyżej, wykaże niespełnianie przez Standardy wymagań określonych w obowiązujących przepisach lub też Standardy z innych przyczyn okazały się nieaktualne, lub nieodpowiadające potrzebom ochrony małoletnich, dokonywana jest aktualizacja zapisów.
2. Zapisy Standardów aktualizowane są z uwzględnieniem nowych doświadczeń związanych z krzywdzeniem dziecka – dba się o to by opracowane procedury
w pełni spełniały swoją rolę ochrony małoletnich w różnych sytuacjach.
3. Zmiany w zapisach Standardów mogą proponować:
1) pracownicy;
2) rodzice.
4. Aktualizacja Standardów odbywa się z częstotliwością zgodną z bieżącymi potrzebami.
5. W razie konieczności zmiany w Standardach opracowuje powołany przez Właściciela zespół i daje je do zatwierdzenia Właścicielowi.
6. Przygotowany projekt Standardów jest wdrażany przez Właściciela w drodze obwieszczenia w sposób przyjęty w CRESCO.
7. Po wprowadzeniu w Standardach niezbędnych zmian, pracownicy, rodzice i dzieci informowani są o nowym brzmieniu Standardów.

Twoje dziecko potrzebuje pomocy? Skontaktuj się z nami