Zosia, wiek 3:0

Jakie piękne dłonie i palce i wspaniały uśmiech! Postać zajmuje całą kartkę. Dziewczynka nie boi się rysować, co widać po nacisku kredki. Postać posiada prawie wszystkie podstawowe cechy. Z relacji mamy wiadomo, że dziewczynka takimi postaciami ozdobiła ściany w swoim pokoju. Jeśli wszystkie są takie uśmiechnięte to musi wyglądać uroczo.

Kasia, wiek: 2:6

Na pytanie: kto to? Kasia wskazuje na siebie. Postać to głowonóg, ale dziewczynka zaznaczyła włosy, elementy twarzy, pępek i buty. Piękny rysunek.

Wkrótce kolejna praca. Tymczasem ze wzruszeniem patrzymy jak na białej kartce pojawia się głowa...Potem wieszamy dzieło w widocznym miejscu i pokazujemy całej rodzinie.

Kuba, wiek: 3:7

"Jedzie policja i ma złodzieja i jedzie do więzienia"

Na rysunku chłopca widać już auto i pasażerów, jest nawet światło na dachu auta. Postaci to głowonogi - charakterystyczne dla tego okresu.

Ania, wiek: 6:6

Rysunek dziecka w późnym wieku przedszkolnym coraz częściej zamiast przedstawiać pojedyncze elementy jest ilustracją wydarzenia. Rysunek Ani opowiada historię pożaru w lesie. Po narysowaniu, Ania poproszona o opowiedzenie o swoim rysunku, mówi*:

„Tu jest słońce i promienie słoneczne opadają. A tu jest butelka, ktoś ją tu zostawił, ktoś taki co niezaczyszcza (!) środowisko. I ona spowodowała pożar. Tu spadł deszcz, a tu jest kwiatek, a tu trawa, ona spłonęła ale deszcz spadł i wyrosła nowa trawa. A tu chmurki”

*Dlaczego interpretacja rysunku nie powinna być oderwana od procesu jego powstawania można przeczytać w dziale artykuły - Rysunek dziecka.

Mania, wiek 4:3

Na rysunku przedstawiona została jego autorka wraz z koleżankami z przedszkola. Taki poziom rysunku określamy etapem  schematu, co oznacza, że dziecko używając prostych elementów graficznych (np. rysując nos „używa” kreski a rysując oczy stawia na kartce kropki) przedstawia obiekty i postacie. Jednocześnie w rysunku pojawiają się także szczegóły (np. rzęsy, stopy).